postawiono przyzwoite kulisy, dzięki czemu aktorzy nie byli skazani - jak to często bywa w przypadku teatrów ulicznych - na niezmienność strojów, rekwizytów czy elementów scenografii. Była też oprawa świetlna i muzyczna, słowem - warunki znakomite.<br>Spektakl opowiadający o zmaganiach głównego bohatera z byciem dzieckiem, zakochanym młodzieńcem, żołnierzem, zmaganiach z miłością, patriotyzmem, polskością, wszelką formułą i formą, mógł się podobać. "Kreatury" przekładają Gombrowicza za pomocą gestów tyleż prostych, co czytelnych: wulgarny katolicyzm polskiej dewotki (matki bohatera) - nabożnie mruczane w przerwach domowej jatki pieśni religijne, dojrzewanie emocjonalne i erotyczne - obgryzanie jabłka, itd. Przedstawienie jest dopracowane, tyczy się to zarówno spójnej całości, jak i szczegółów (muzyczno