korekty porządku zrobionego przez Lesia oraz do korekty własnych poglądów, odwróconych dzięki konwersacji z Barbarą może nie całkowicie do góry nogami, ale o jakieś 90 stopni. Przekonanie, że ostatniej nocy wykazała się niezwykłą gwałtownością charakteru, nieco w niej zbladło. Nieznajomość jakichkolwiek reakcji Lesia na ten rodzaj protestu przeciwko jego karygodnym wybrykom uniemożliwiała jej podjęcie decyzji na przyszłość. Pełna wahań i wątpliwości przekładała różne przedmioty na właściwe miejsca, zastanawiając się, czy od razu przystąpić do uzupełnienia rozpoczętej nad ranem Wielkiej Sceny, czy też raczej sprawdzić najpierw, jakie wrażenie uczynił na Lesiu sam wstęp. Charakter skłaniał ją do przezornego przeczekania, z drugiej jednak