bezbarwnymi oczami, łapy mu dygoczą. Powoli cofam się do wyjścia, ale blokuje je swym chudym ciałem. Odpycham go, ale on czepia się mojej ręki.<br>- Proszę - jęczy.<br>- Nie mam tego świństwa. - Takiemu jak on niczego nie uda się wytłumaczyć.<br>- Dam ci to - podchodzi do szafy - mam, mam coś dla ciebie, zobacz - wyciąga z niej kartonowe pudełka. - On się schował przede mną... a teraz ma towar, a mój dostawca nie żyje, straciłem dojście... - nagle przerywa, szamoce się z zamknięciem pudła. <br>Bełkocze coś bez sensu o tym, że Jacek go zdradził, ma różowy proszek, tylko chowa go przed nim. On wie, jest tego pewny