między ludźmi (bo czym innym?), ale pośrednio.<br>Wyniknęła z przemiany duchowej bohatera i wyraziła się nie działaniem, a wspomnieniem i marzeniem... zgodnie z regułami dramaturgii subiektywnej.<br>Zrozumienie zakończenia wymaga szczególnej uwagi. Henryk mówi do Matki:<br>&lt;q&gt;HENRYK<br> (...) Daremnie wydzierasz się z siebie do mnie, a ja do ciebie Na darmo chciałbym wydrzeć się z siebie do was Tak, jestem uwięziony... Uwięziony Chociaż niewinny...&lt;/&gt; (Dr 223-224) Oznacza to, że Henryk jest zarazem uwięziony w sobie (bo przecie, jak wiemy, jego pragnienie dotarcia do ludzi, wniknięcia w ludzi skończyło się porażką) i także uwięziony przez innych jako zbrodniarz. Ale zapewnia również, że jest