wykrzywiał lekko twarz. Spoglądał na Klossa tak, jak spogląda się na niezbyt zdyscyplinowanych podwładnych, którym starcza tupetu, by zakłócać spokój zwierzchnikom swymi błahymi kłopotami. Dewizą generała było od dawna: "W zakresie mojej władzy nie może się zdarzyć nic nadzwyczajnego".<br>Nie podał Klossowi ręki, wskazał mu tylko krzesło. Porucznik nie zamierzał wykładać swoich kart, a przynajmniej nie zamierzał robić tego od razu. <br>- Jestem przyjacielem panny Ingrid Kield - zaczął i spojrzał na generała, ale twarz starego Prusaka pozostała nieruchoma. - Mam powody przypuszczać - ciągnął dalej Kloss - że pan generał rozporządza informacjami (sądził, że zręcznie to sformułował) dotyczącymi losów tej młodej osoby.<br>- Pan chyba oszalał