wskutek ich kompletnego zużycia, dekapitalizacji.<br>Dalej prof. Surewicz polemizuje z dziennikarzem PAP, który napisał &lt;q&gt;nekrolog obwieszczający zamknięcie celulozowni, jako najbardziej uciążliwego oddziału w zakładach chemicznych, emitującego dwusiarczek węgla i merkaptany, niszczącego walory uzdrowiskowe tego regionu, zanieczyszczającego wody.&lt;/&gt;<br> Profesor pisze: &lt;q&gt;W krajach rozwiniętych działalność i rozwój przemysłu muszą być harmonizowane z wymogami ochrony naturalnego środowiska. Harmonizacja taka oznacza rozsądny kompromis między potrzebą zapewnienia ludziom czystych wód i powietrza, a potrzebą wytwarzania dóbr służących zaspokojeniu materialnych potrzeb tychże ludzi.&lt;/&gt;<br> Rzecz w tym, że dotychczas nie było ani &lt;hi rend="italic"&gt;harmonizacji&lt;/&gt;, ani &lt;hi rend="italic"&gt;kompromisu&lt;/&gt;. Rzecznicy przemysłu dyktowali warunki - lokalizację, technologię, a o tę czystą wodę troszczyli się