ale funkcjonujących dzięki poparciu parlamentu, b) zracjonalizowanego parlamentaryzmu, w którym premier i ministrowie to już nie agenci głowy państwa, lecz parlamentu. On bowiem bierze udział w tworzeniu rządu przy zredukowanej roli głowy państwa.<br>Żadnej z tych koncepcji nie przyjęto w czystej postaci. Ostateczny kształt konstytucji 1946 r. stanowił dzieło kompromisu, wypadkową różnych tendencji reprezentowanych przez partie.<br>Spory i dyskusje wywoływały następujące kwestie: 1) struktura parlamentu (za jednoizbowością opowiadały się FPK i SFIO, pozostałe partie były za dwuizbowością, choć żadna nie postulowała zrównania kompetencji obydwu izb), 2) instytucja referendum (była ona zwalczana przez FPK i radykałów w obawie by nie przekształciła się