twarz. "Rebeka stała koło okna. Gdy przyjrzałem się jej z bliska, przekonałem się po raz setny, że jest nieładna, prawie brzydka i że nie wygląda młodo. Miała drobne zmarszczki pod ciemnoszarymi oczami i starcze fałdy wokoło warg, wykrojonych w dziwaczny półksiężyc. Oczy jej osadzone były zbyt blisko, co nadawało twarzy wyraz tępego skupienia i jak gdyby rozpusty. Cera natomiast była ciemna jak na starych obrazach, ale wówczas wydała mi się po prostu brudna. Zdumienie moje prawie nie miało granic, choć do takich jej transformacyj jestem już do pewnego stopnia przyzwyczajony. Uczułem głód i niechęć. Wiedziałem na pewno, że tej kobiety nie