której epitet &lt;orig&gt;"romansjerki"&lt;/&gt; przylgnął w pejoratywnym często znaczeniu. Zwłaszcza że kojarzył się też z licznymi romansami prowadzonymi przez nią samą; postacie obecnych i byłych kochanków oraz przyjaciół nierzadko portretowała w powieściach.<br>Traktowała pisarstwo jako środek zarabiania na życie (w pewnych okresach - nawet całkiem przyzwoitego zarabiania), ale i jako sposobność do wyrażania poglądów mocno lewicowych, bliskich socjalizmowi utopijnemu. Wrażliwości społecznej dawała wyraz nie tylko poprzez literaturę, ale i poprzez działalność publicystyczną (na rozmaitych łamach, od współzałożonego przez siebie "La Revue Indépendente" po "Le Figaro", gdzie była jedyną autorką kobietą) oraz polityczną (otarła się o salony władzy w 1848 r. ). Już samo pochodzenie