nie ma już czasu.<br>- Jak się ludźmi nie wstrząśnie, jak się ich nie nastraszy, to naprawdę niczego nie pojmą. I radzę panu - w jej głosie brzmi jawna pogróżka - wziąć to pod uwagę.<br>- Dobrze, ale czy nie skuteczniejsze byłoby pokazanie chwały Bożej, namówienie ludzi, żeby z radością wybrali ciężką drogę, jakieś wyrzeczenia, żeby chwaląc Boga za naszego papieża, podjęli trud jakiejś... no nie wiem, wstrzemięźliwości, czystości...<br>- Panie Andrzeju - uśmiecha się z politowaniem, co pogłębia bruzdę na jej twarzy - niech pan nie żartuje, przecież pan sam nie wierzy w to, co mówi. Wie pan, czym się to skończy: rozmyciem nauki Kościoła. A ludzie