autora" i celu sztuki, która &#132;nie trafiła na chwilę stosowną, by być pojętą", ale niezależnie od wszystkiego w tymże roku zaczęła krążyć po salonach wspaniała Barbara Felińskiego. Była ona o wiele bardziej od swej poprzedniczki &#132;francuska" i deklamatorska; a co ważniejsze &#150; sugeruje Wężyk w pamiętnikach &#150; znalazła wysoko postawionych wielbicieli, którzy zapewnili jej powodzenie.<br> Na plan pierwszy w tym starciu dwu Barbar wychodzi zatem w istocie konfrontacja między francuskim i niemieckim wzorem gatunkowym, wizją uniwersalnego i historycznego ładu świata, choć historyczność nie mogła tu zostać w pełni wyrażona wskutek ograniczeń uniwersalnego przecież gatunku. Po latach napisał Wężyk w liście