swym zmarnowanym życiem. To była straszna noc, Panie Profesorze.<br>Wbrew pesymistycznym przewidywaniom na przesłuchanie zaprowadzono mnie następnego dnia rano. Drżąc na całym ciele wszedłem do zwykłego pokoju, jakich pełno po urzędach. W kącie za biurkiem siedział ten sam niski mężczyzna w okularach, który nas aresztował. Wskazał mi krzesło w kącie, z dala od biurka, i wkręcił papier w maszynę.<br>- Opowiedzcie mi wasz życiorys - powiedział.<br>- Ja chciałem od razu zaznaczyć, że nie mam nic wspólnego z tymi aferami Wąsika - rozpocząłem przygotowane przez noc przemówienie. - Robił to w tajemnicy przede mną. Pierwszy raz urządził taką rzecz w biurze. Wróciłem niespodziewanie o parę minut przed