mogli powiedzieć o Lebuinie Folkbert i Helko. Nie da się inaczej wytłumaczyć osobliwości tego tekstu. Powstał on zapewne pod koniec VIII lub najpóźniej w pierwszych latach IX w. Długowieczność narratorów wyznaczała w naturalny sposób chronologiczną granicę zapisu. Jeszcze ważniejsze od chronologii wydaje się to, że mamy do czynienia ze świadectwem z pierwszej ręki. Musimy - rzecz jasna - brać pod uwagę możliwość nieporozumień między narratorem a duchownym, który zapisywał jego słowa. Zwłaszcza dyskutowana wielokrotnie charakterystyka ustroju politycznego Sasów i roli wielkoplemiennego wiecu (rozdział 4) może być skażona jakimiś nieporozumieniami. Mimo to niezrównana, gdy idzie o bogactwo szczegółów, relacja o wiecu, na którym Lebuin zabrał głos