goręcej, zawierzyć mu skarb cenniejszy niż miłość? &lt;page nr=113&gt;<br>Na chórku kościoła Świętej Anny, w godzinę rozstania, Michał trzymał w ręku krzyżyk Róży. Głowę miał spuszczoną, wstydził się, mówił, że nie był godzien daru. Róża pochwyciła drżącymi szponami ten krzyż... <br>- Oddaj, oddaj, nic mojego niech nie zostaje przy tobie! <br>Odwróciła się i z krzyżem odeszła. <br>Ale nie przekonał jej Michał o swojej winie. To Bóg był winien. To On nie okazał się godnym ojcem ludzi. Dopuścił zło zamiast dobra. A może nie był dość potężny, aby złemu zapobiec? <br>Róża odkąd traktowała Boga - wedle napięcia uczuć - raz jako nieprzyjaciela, raz jako istotę uginającą się