Jakiś złodziej ukradł tylko bransoletkę, co leżała z frontu na przynętę.<br>Miałem się przyznać? W czasie tej krótkiej wizyty w Łodzi udawałem przed ojcem człowieka niezależnego i żyjącego świetnie z zawodu prawnika. Był to dalszy ciąg wojny nerwów między nami, bo ojciec nawet słowem nie wspomniał o pomocy finansowej, i za nic bym się nie przyznał, że źródło mego powodzenia trysnęło w jednym, choćby najuboższym kącie ojcowskiej piwnicy.<br>Nie było to zresztą wielkie powodzenie. Pojechałem z Wąsikiem do Krakowa, bo zostawił tam kochankę. Ludzie mają najróżniejsze marzenia: Wąsik marzył o własnym biurze podań. Przekonał mnie szybko, bo nie miałem dość sprytu ani środków