lub bawi pospólstwo walką na arenie czy też pod batem decuriona wylewa pot na polach pszenicznych. Odtąd los niewolników wzruszał go i niepokoił. Nie uderzył żadnego ze swoich niewolników, nie karał za przewinienia. Ale czyż jego łagodność nie była kroplą w morzu krzywd? A teraz musi na rozkaz iść i zabijać takich samych nieszczęśników jak jego syn.<br>Legioniści, podobnie jak ich dowódca, ponuro przyjęli rozkaz wymarszu. Ta walka nie przyniesie im ani sławy, ani korzyści.<br>Długim wężem wyciągnął się oddział na drodze. Podobno Spartakus ucieka ze swymi na południe. Dogonią ich i rozpędzą. Może na widok regularnego wojska banda rozbiegnie się