zdewastowany podczas wojny przez samych Rosjan ewakuujących się z Warszawy, zamieniony po przyjściu Niemców na kościół dla katolików i ewangelików, a po wojnie na kościół garnizonowy, nie remontowany (i z braku pieniędzy, i z braku serca), po dłuższej debacie publicznej został w 1919 roku skazany - jako niepożądana pamiątka po znienawidzonym zaborcy - na rozbiórkę, wysadzony w powietrze i w roku 1926 ostatecznie rozebrany{43}. O dekadę wcześniej, niż zrobił to Stalin z cerkwią Chrystusa Zbawiciela w Moskwie! <br>Gdybyż projektodawcy i budowniczowie soboru mieli ptasi dar przewidywania przyszłości lub gdyby zwolennicy rozbiórki soboru mieli ptasi dar wzlatywania ponad własną małoduszność, może by Wasniecowowska