kraju nie skierowaliśmy w stronę zaspokajania technicznych potrzeb i ambicji własnego rolnictwa. Być może w tych pierwszych latach ważniejszym była odbudowa przemysłu, transportu, zwiększenie produkcji stali. Odbudowując, a potem rozbudowując tamte działy gospodarki liczyliśmy na przedziwne zdolności rolnictwa, na samoregenerowanie swych sił wytwórczych z niewielką pomocą z zewnątrz. Trzykrotnie rolnictwo zademonstrowało w ciągu trzydziestolecia tę swoją zdolność samoregeneracji, ale nie mogło to trwać bez końca. <br>Rozwijający się przemysł niewiele dając rolnictwu stale i co raz więcej od niego żądał. Żądał żywności dla wygłodzonych miast, żądał produktów na eksport, bo niewiele poza rolnictwem i węglem wytwarzaliśmy produktów do sprzedaży za granicą. Żądał