zanim zacny człowiek zgodził się na tę wyprawę &lt;page nr=135&gt;.<br> Raz się zgodziwszy, natychmiast odwoływał pozwolenie i trzeba było zaczynać na nowo.<br>- Idź! - zawołał wreszcie profesor. - Ale jeśli tu przyniosą twego trupa, wtedy będę dla ciebie bez litości.<br>- Zgoda! - zaśmiał się Adaś.<br>O zmierzchu żegnano Adasia przed gankiem z wielkim krzykiem i żałosnym rwetesem. Matematyk i pani Gąsowska przekonani byli, że chłopiec naprawdę ich opuszcza, lecz że może powróci. Panna Wanda była wtajemniczona, lecz grała swoją rolę znakomicie. Miała odprowadzić Adasia na stację kolei, więc się teraz przyglądała rzewnym pożegnaniom. Walizę chłopca położono na koźle wózka obok woźnicy, wyrostka w rozchełstanej koszulinie, dzierżącego