pod tą nazwą w Wilnie w latach 1821-1822, podobno z udziałem Lelewela, nie przejawiało dostrzegalnej aktywności.<br>Bez porównania większe znaczenie miało dla ruchu polskiego ujawnienie się konspiracji w Rosji i przychodząca stamtąd oferta przymierza. Szlacheccy rewolucjoniści rosyjscy rekrutujący się, tak jak i w Polsce, głównie z kół oficerskich, przygotowywali zamach wojskowy na cara, dążąc zarazem do obalenia poddaństwa i ustroju feudalnego.<br>Najbardziej radykalni z nich, jak zwłaszcza Pestel, przywódca Stowarzyszenia Południowego, uznawali prawo narodu polskiego do niepodległości i postulowali tylko, by przyszłe państwo polskie, w granicach etnicznych, przybrało ustrój demokratyczny, zbliżony do rosyjskiego, i związało się z Rosją sojuszem. Na