już spała.<br>- Kompres, hak, ligatura! - powtarzał. Przyłapał siebie, że operuje jak we śnie.<br>Tymczasem Widmar siedział na korytarzu i czekał. Wreszcie zniecierpliwiony wstał i zapukał laską do drzwi operacyjnej. Drzwi były obite wojłokiem i białą ceratą, uderzenia wypadły stłumione, zdziwiony chory pobiegł do Widmara i zapytał:<br>- Co pan robi? Widmar zamachał laską.<br>- Chcę się tam dostać! - rzekł. Potem jak gdyby oprzytomniał. .- Poczekam - rzekł obojętnie i usiadł z powrotem na ławkę. Nagle zaczął przyglądać się otoczeniu z miną człowieka, który na każdym kroku robi coraz to nowsze odkrycia.<br>Było to ciekawe zjawisko psychologiczne. Dotychczas cała zewnętrzna strona życia wydawała mu się nierealna