nie wiadomo, co by pękło i gdzie. Za to druga ręka - od dłuższej chwili bezwolna służka rozbudzonego członka - nie dba już o dyskrecję. Wbija w tamten gorący oddech swe mysie chroboty. Nagle tamten poruszył się, westchnął, a westchnienie to było takie trzeźwe, wymowne... Nie spał, nie spał... Adaś leży teraz zamarły w połowie ruchu, cichy i nieruchomy jak trup. Nienawiść i jakiś wstyd. Może wszystkie te zabiegi, korowody wyobrażeń, może to wszystko na próżno? Pokorna pielgrzymka po kolejną gorycz rozczarowania... Ten szpital... Gdy tak sobie myślałem, złapałem się na tym, że od dłuższej chwili patrzę na jego rękę, na której był