w 1989 r. pokazała drogę naszej części Europy, a potem dawała innym lekcję sukcesu w budowaniu demokratycznego państwa i wolnorynkowej gospodarki. Ten stereotyp stanowił element naszego kapitału. Teraz ustępuje on stereotypowi znacznie mniej sympatycznemu, zgodnie z którym Polska jawi się jako kraj, który wiele żąda, jest niewrażliwy na potrzeby świata, zamyka się w kręgu własnego narodowego interesu, jest zrzędliwy, kłótliwy, targuje się. Trzeba więc mieć świadomość, że sympatii świata nic nam już nie gwarantuje i będziemy musieli zacząć o nią zabiegać.&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;Czy jednak powinniśmy w ogóle przejmować się tym, jak nas widzą? Czy dyplomatyczne przetargi i konkretne osiągnięcia nie są znacznie ważniejsze