względem rozwiniętej linii ewolucyjnej merlina i włócznika (Xiphias) trudno już się dopatrzyć cech okoniowatych w układzie płetw. Niepotrzebne okazały się kolczaste promienie płetwowe, zamiast tego pysk wydłużył się w dziób, z już przedstawianego powodu. Rozdzielenie funkcji płetw okazało się zbyteczne, piersiowe powróciły więc do swojej pierwotnej sterującej funkcji, a brzuszne zanikły w swoim nowym położeniu (ryc. 10.5C, D).<br>Zgoła przeciwstawną tendencję ewolucyjną realizują wywodzące się z okoniowatych cierniki (Gasterosteus) i koralowe balisty. Typowe okoniowate mają wyodrębnioną z reszty płetwy grzbietowej jej kolczastą część. U tych zaś wyspecjalizowanych ryb wykształciły się na jej podstawie rozmaite układy obronnych pojedynczych kolców. &lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Graptolity to