a najczęściej karykaturalne. I gdy kierownik sklepu mięsnego przy Jagiellońskiej lustrował namalowanego z wątpliwym wdziękiem na szybie witryny wieprzka i podpis "Za wyżywienie ludzkości", zaraz machał z dezaprobatą ręką: Do dupy to wszystko, ale niech już będzie! I wracał do jedynego miłego mu świata pęt i wianków kiełbas, których apetyczny zapach dryfował w leniwym powietrzu.<br>Lokatorzy w oknach przedwojennych kamienic przypominali miniaturowe postacie ze starych znaczków pocztowych, które blakły włożone do klasera najlepszego z filatelistów - czasu. Niejeden ćmił w zamyśleniu fajkę. Niejedna parzyła herbatę, której listki opadały powoli na dno szklanki, niczym spadochroniarze. Lokatorzy nie odzywali się do siebie, nie nawoływali