Typ tekstu: Książka
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
i triumfalnie odczytuje ją na potwierdzenie, że rozwiązał zagadkę.
Monika: Dobrze, że pacjenci mają przy tym trochę zabawy i nie muszą bez przerwy pisać.
Włodek: Nie ciesz się, zaraz znowu zaczną.
Anka: Następne pisemne zadanie, stosowane w tej chwili wszędzie, to prowadzenie dzienniczka uczuć. Po prostu przez cały czas terapii zapisuje się zdarzenia i związane z nimi uczucia. W Akademii terapeuta czyta dzienniczki codziennie i wpisuje swoje uwagi, że - powiedzmy - zapis jest zbyt ubogi, że jakiegoś rodzaju uczuć w ogóle w nim nie ma, że nie jest jasne, o jakie emocje chodzi.
Włodek: Na przykład w zdaniu "Czułam, że nie mam co
Monika: Dobrze, że pacjenci mają przy tym trochę zabawy i nie muszą bez przerwy pisać.
Włodek: Nie ciesz się, zaraz znowu zaczną.
Anka: Następne pisemne zadanie, stosowane w tej chwili wszędzie, to prowadzenie dzienniczka uczuć. Po prostu przez cały czas terapii zapisuje się zdarzenia i związane z nimi uczucia. W Akademii terapeuta czyta dzienniczki codziennie i wpisuje swoje uwagi, że - powiedzmy - zapis jest zbyt ubogi, że jakiegoś rodzaju uczuć w ogóle w nim nie ma, że nie jest jasne, o jakie emocje chodzi.
Włodek: Na przykład w zdaniu "Czułam, że nie mam co
i triumfalnie odczytuje ją na potwierdzenie, że rozwiązał zagadkę.</><br><who1>Monika: Dobrze, że pacjenci mają przy tym trochę zabawy i nie muszą bez przerwy pisać.</><br><who2>Włodek: Nie ciesz się, zaraz znowu zaczną.</><br><who3>Anka: Następne pisemne zadanie, stosowane w tej chwili wszędzie, to prowadzenie dzienniczka uczuć. Po prostu przez cały czas terapii zapisuje się zdarzenia i związane z nimi uczucia. W Akademii terapeuta czyta dzienniczki codziennie i wpisuje swoje uwagi, że - powiedzmy - zapis jest zbyt ubogi, że jakiegoś rodzaju uczuć w ogóle w nim nie ma, że nie jest jasne, o jakie emocje chodzi.</><br><who2>Włodek: Na przykład w zdaniu "Czułam, że nie mam co
