mogło się jej zrobić cieplej.<br>- A widzisz, nie trzeba było gardzić koniakiem - powiadał za każdym razem Wieśniewicz.<br>Tak się uczepił tej myśli, że kiedyśmy się znaleźli w Rzymie, zatrzymał, auto przed pierwszym napotkanym barem. Nie znalazł tam jednak koniaku, którego szukał. Ruszyliśmy dalej. W okolicach Św. Jana Laterańskiego wjechaliśmy w zator. W morze lampionów na drutach przewieszonych wszerz ulic, w całe konstelacje stołów porozstawianych na chodnikach, w przewalające się ulicami, krzyczące, jedzące, pijące gromady Wieśniewicz uradował się:<br>- Wspaniała historia! Przecież dzisiaj tu jest święto dzielnicowe! Włączamy się!<br>- Późno już - powiedziała Antonella.<br>- A tam późno! - obruszył się. Wieśniewicz. - Ostatnie twoje dwadzieścia cztery