Trzeba było ją łupać i rwać łomami. Nie dało się chować w osobnych mogiłach. Proboszcz zdecydował, że otrzyma ją tylko młoda para, reszta spocznie w jednym dole. Po wojnie urządzi się drugi, uroczysty pogrzeb, z muzyką, wojskiem i sztandarami. Z powiatu nakazano, aby zmarłych pochować jedynie przy pomocy grabarzy. Żadnych zbiegowisk. Pozwolono ustawić na grobach krzyże, ale bez tabliczek, bez imiennych wyliczeń. Ale te nazwiska były każdemu znajome i nikt nie zamierzał wymazać ich z pamięci. Proboszcz dla pewności miał je spisać i kartkę dobrze ukryć. Jedynie podchorąży "Bęc" i sam dowódca pozostali bezimienni, zanotowani tylko pseudonimami. Przyjdzie czas, że i