wysoko nad Domem i Franciszek Kuśmierowski <br>strzelał doń z procy. W zasięgu ręki ułożył <br>sobie kopczyk kamiennych naboi i miarowym, pewnym ruchem sięgał, <br>naciągał - trach! - podwajał czynność <br>mocnym okrzykiem.<br>Dwie dziewczynki, ostrzyżona i płowa z warkoczykami, przyglądały <br>mu się z rogu boiska.<br>- Głupi jak but - zdecydowała płowa sepleniącym <br>szczerbą w zębach mezzosopranikiem.<br>- Może kiedyś trafi - spróbowała wątło <br>ta druga. Ciepły alcik był więcej niż niepewny.<br>- Kamieni mu zabraknie.<br>- Nazbiera.<br>- Nie dolecą. Nie widzisz, jaki to kawał?<br>- Ale można sobie powiedzieć, co się chce. Tak <br>na niby.<br>- Chyba że. Ty, mały! - krzyknęła <br>płowa. - Co ci szkodzi, że świeci?<br>- Bo mi gorąco - odpowiedział