Oparzenie piekło mnie, ale mężnie znosiłem ból i powiedziałem tylko:<br><br>- Przewróciłem się w pokrzywy... A gdzie mama?<br><br>- Mama poszła do państwa Warżańskich. A wołata ciebie, wołała! Myślała, że jesteś na spacerze z panną Kazimierą...<br><br>Odetchnąłem z ulgą. Tekla obmyła mi twarz i ręce jakimś płynem, po którym od razu ból złagodniał. Panna Kazizniera zaprowadziła mnie do dziecinnego pokoju i czytała mi "Moje Pisemko". O wydarzeniu w ogrodzie nie było więcej mowy. ale podczas kolacji panna Kazimiera nie spuszczała ze mnie wzroku; pewnie bała się, że mogę ją zdradzić. Zachowałem jednak w tajemnicy ową scenę podpatrzoną wśród liści łopuchu i opowiedziałem o