trzech, lecz około trzydziestu rozmówców, jeśli nie liczyć przysłów (a jest ich mniej więcej siedemdziesiąt), które wyrażają obecność nieindywidualnego, zbiorowego "powiedacza". Poprzez przysłowie właśnie najwyraźniej demonstruje się przynależność Reja do określonego językowo-obyczajowego universum, z którym pisarz się solidaryzuje i z którego nie usiłuje się wyzwolić czy wyodrębnić.<br>Kochanowski używa znacznie mniejszej liczby przysłów niż Rej, ale za to wybiera celnie, stosując je zależnie od wysokości stylu utworu: częściej we fraszkach niż na przykład w Psałterzu. Użycie przysłowia Kochanowski często zapowiada: "Jesli na występy przez spary - jako mówią - patrza urząd tępy". U Reja nie ma żadnego "jako mówią", żadnego odgrodzenia się