spokój. Popłacze i przestanie. A Wituś niech idzie spać. Już my tu z naszą panią jakoś się urządzimy.<br>Nazajutrz nie poszedłem do Kliniki. Była to zresztą angielska sobota i bez trudu usprawiedliwiłem moją nieobecność. Po nieprzespanej nocy wolałem zostać w domu. Wiedziałem, że czeka mnie przykra przeprawa z Ligenhornem, a zresztą chciałem wyjaśnić przyczyny dziwnego zachowania Kiry.<br>Kiedy przed dziewiątą wszedłem do kuchni, dowiedziałem się od Weroniki, że Kira wyszła po zakupy. Niebawem wróciła pogodna i wesoła, a na stawiane jej zarzuty miała tę samą stereotypową odpowiedź:<br>- Co ty mówisz? Naprawdę? Nic nie pamiętam. Przecież wiesz, że cię kocham.<br>Była tego