mówi mi, że wyczuwają nawet zapach oleju, jakim smarujemy karabiny. "Wynosimy się stąd" - szepcze AJ. Słonie mają szczęście. Żaden z nich nie ma kłów, które zadowoliłyby Eda. <br><br>&lt;tit1&gt;Ed się cieszy&lt;/tit1&gt;<br>Zasadzamy się w pobliżu jeziorka, gdzie po raz pierwszy zobaczyliśmy stado. Bez skutku spędzamy tam cztery dni. 45-stopniowy upał zwala z nóg. Każdej nocy Gerry wieszczy, że tym razem nam się uda. I guzik. Wciąż tylko czekamy. Rankiem dziesiątego dnia wyprawy jesteśmy zrezygnowani. Chcemy do domu. I wtedy... Stało się. Szósta trzydzieści. Przysypiamy, jadąc drogą. Z letargu wyrywa nas grzmot. Sto jardów przed nami drogę przebiega słoń. Ed wpada w zachwyt - wreszcie