odniesieniu do Ewy odbierała identycznie jak mąż, do jej męża. Nie budził też refleksji brak imienia własnego poza rytami na pomniku, chociaż inni mężowie, innych kobiet, mieli.<br>- Łukasz jest moim dziadkiem? - upewniła się na wszelki wypadek Ulka. Jej nowa świadomość żądała jasnego określenia miejsca męża Ewy w szeregu nieżyjących krewnych, zwłaszcza po usłyszeniu pamiętnej wymiany zdań Karoliny z babką.<br>Odwołując się do im tylko znanych faktów z przeszłości, ciotka odmawiała jednemu ze sportretowanych prawa do pamięci. Miałby to być mąż Ewy? Chyba dopiero wtedy Ulka na dobre uświadomiła sobie, ze mąż Ewy właściwie nie ma imienia, w każdym razie nie pamiętała