tanie, sentymentalne teksty.<br> Msza Św. (!) Polska Kolędowa (1930) F. Walczyńskiego stanowi typowy przykład <br>prostej mszy pastoralnej. Są to, podobnie jak w uprzednio omówionej mszy, zapewne <br>kolędy autorskie, skomponowane na chór 2-głosowy do anonimowych tekstów. Melodie <br>cechuje prostota i kolędowy charakter. Dziewięcioczęściowa msza składa się z <br>czterech kolęd z podpisanymi zwrotkami tekstu, przewidzianymi do wykonania w <br>ramach kilku części cyklu.<br> Koncepcja formy mszy pastoralnej nie była więc ani mechaniczna, ani tym bardziej <br>schematyczna. Msze pastoralne (zarówno łacińskie, jak i polskie) tworzą bowiem <br>grupę wewnętrznie zróżnicowaną, od szczególnego rodzaju quodlibetu ­ komasacji <br>repertuaru kolędowego w jednym cyklu (Dembiński), rodzaju suity kolędowej (Nowowiejski), <br>formy