kurzyć

Słownik języka polskiego PWN*

kurzyć
1. «podnosić tumany kurzu»
2. «o drobnym, gęstym śniegu niesionym wiatrem: sypać, prószyć, tworząc tumany»
3. pot. «palić papierosa lub fajkę»
kurzyć się
1. «o kurzu, pyle: wznosić się»
2. «o rzeczach, meblach, sprzętach: pokrywać się kurzem»
3. daw. «o dymie: wydzielać się»
4. daw. «o kłębach pary: wydzielać się»
kura
1. «ptak domowy»
2. «potrawa z tego ptaka»
3. łow. «samica ptaków łownych»

• kurzy • kurzysko
kurz «pył powstały z piasku, ziemi, węgla itp.»
• kurzysko
kurzeń, kureń
1. «chata dymna lub lepianka na dawnej Ukrainie»
2. «w XVI–XVIII w.: oddział Kozaków pod wodzą atamana; też: obóz takiego oddziału»
3. «o oddziale armii Semena Petlury lub upowskiej partyzantki ukraińskiej»

• kurzeniowy, kureniowy

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego