palić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
palić -lę, -lą; -l•cie
Słownik języka polskiego PWN*
palić
1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, oświetlenia itp.»
2. «włączać urządzenie będące źródłem światła»
3. «niszczyć coś ogniem»
4. «wciągać do płuc dym z żarzącego się papierosa, fajki, cygara i go wydmuchiwać»
5. «oddziaływać na kogoś lub na coś wysoką temperaturą»
6. «wywoływać uczucie pieczenia, silnego gorąca, piekącego bólu»
7. «przygotowywać coś, poddając to działaniu wysokiej temperatury»
8. «wywoływać jakieś silne, męczące uczucie»
9. «popełniać błąd przy wykonywaniu skoku, rzutu itp.»
10. daw. «strzelać»
11. daw. «mówić coś szybko, bez namysłu»
palić się
1. «ulegać działaniu ognia»
2. «dawać światło, ciepło, dym, płonąc lub żarząc się»
3. «być opanowanym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie»
4. «odczuwać do kogoś silny pociąg seksualny»
5. «mieć na coś wielką ochotę»
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
