para
Słownik języka polskiego PWN*
para- «pierwszy człon wyrazów złożonych, oznaczający: niby, prawie, wyrażający podobieństwo do tego, co jest określane drugą częścią złożenia»
orzeszki pará «jadalne nasiona orzesznicy wyniosłej»
para I
• parowy
1. «substancja w stanie lotnym, tworząca się w czasie podgrzewania i stygnięcia cieczy lub ciał stałych»
2. «dech, tchnienie»
• parowy
para II
• parka • pareczka
1. «dwie jednakowe lub podobne sztuki czegoś stanowiące pewną całość»
2. «dwa jednakowe i symetryczne narządy pełniące jednakową funkcję w organizmie»
3. «dwoje ludzi lub zwierząt»
4. «dwoje ludzi sympatyzujących ze sobą, zakochanych lub będących małżeństwem»
5. «przedmiot składający się z dwóch symetrycznych, złączonych części»
6. «jedna z dwóch sztuk lub istot stanowiących pewną całość»
• parka • pareczka
par
• parowski
1. «członek brytyjskiej Izby Lordów»
2. «we Francji w latach 1814–1848: członek wyższej izby parlamentu»
3. «w średniowieczu: członek grupy feudalnej złożonej z równych sobie wasali, podlegających jednemu seniorowi»
• parowski
paro-, paru- «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na parokrotne występowanie tego, co nazywa drugi człon złożenia»
parów «dolina o płaskim dnie i stromych, porośniętych roślinnością zboczach»
par avion [wym. parawją] «pocztą lotniczą (napis umieszczany na przesyłkach lotniczych)»
par excellence [wym. parekselãs] «w całym tego słowa znaczeniu, w najwyższym stopniu»
par exemple [wym. paregzãpl] «na przykład»
parać się «zajmować się czymś»
Synonimy
Zagraj z nami!
