prochy
Słownik języka polskiego PWN*
prochy II pot. «narkotyki»
proch
• prochowy
1. «materiał wybuchowy miotający, spalający się powierzchniowo bez detonacji»
2. «o człowieku jako istocie nic nieznaczącej wobec Boga i wszechświata»
3. reg. «pył, okruszyny, drobne szczątki czegoś»
4. pot. «proszek, zwykle uspokajający lub nasenny»
• prochowy
proch bezbłyskowy, bezpłomienny «proch bezdymny zawierający dodatek substancji tłumiących płomień»
proch bezdymny «proch strzelniczy niewytwarzający dymu podczas spalania»
proch czarny «mieszanina azotanu potasowego, siarki i węgla drzewnego, o najniższej pośród materiałów wybuchowych sile wybuchu»