ani ani
Słownik języka polskiego PWN*
ani I «spójnik łączący zaprzeczone zdania współrzędne lub składniki współrzędne zdania zaprzeczonego, np. Nie kradł ani nie oszukiwał»
ani II «partykuła przecząca poprzedzająca orzeczenie czasownikowe, np. Ani pisnął., niektóre użycia rzeczownikowe, np. Nie wypił ani kropli., występująca w utartych połączeniach oznaczających brak czegoś, np. Ani krzty; ani odrobinę; ani razu; ani trochę.»