byle
Słownik języka polskiego PWN*
byle I, byleby I
1. «spójnik wyrażający życzenie i warunek wykonania tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym, np. Kup bułki, byle świeże.»
2. «spójnik wyrażający cel, którego minimalnym warunkiem osiągnięcia jest to, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym, np. Zrobiłem to, byleś była zadowolona.»
byle II
1. «partykuła nadająca komuś lub czemuś cechę dowolności, np. Wyszedł pod byle pretekstem., lub wyrażająca obojętność wyboru, np. Przenocujemy byle gdzie.»
2. «partykuła wyrażająca negatywną ocenę czegoś lub kogoś, np. Zadawał się z byle kim., lub – w połączeniu z poprzedzającym nie – wyróżniająca kogoś lub coś jako zasługującego na uwagę, np. Jej brat to nie byle kto.»
3. «partykuła wyrażająca życzenie mówiącego, np. Byle szybko.»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Synonimy
Zagraj z nami!
