grunt

Wielki słownik ortograficzny PWN*

grunt -n•tu, -n•cie; -n•ty a. -n•ta, -n•tów

Słownik języka polskiego PWN*

grunt
1. «wierzchnia warstwa ziemi nadająca się pod uprawę»
2. «powierzchnia ziemi»
3. «obszar własności ziemskiej»
4. «dno zbiornika wodnego»
5. «substancja służąca jako podkład przy tynkowaniu, malowaniu, itp.; też: zaschnięta warstwa tej substancji»
6. «zasadniczy element czegoś»
7. «pewna całość kulturowa, ideowa, społeczna»

• gruntowy
ewidencja gruntów i budynków «systematycznie aktualizowany zbiór danych o gruntach, budynkach oraz ich właścicielach»
grunty orne «część użytków rolnych poddawana stałej uprawie»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego