rzut
Wielki słownik ortograficzny PWN*
rzut rzutu, rzucie; rzutów
Słownik języka polskiego PWN*
rzut
• rzutowy
1. «wprawienie w ruch jakiegoś przedmiotu przez wyrzucenie go z pewną siłą»
2. «gwałtowny skok lub szybki, energiczny ruch ręki, nogi, głowy»
3. «szkic, plan, program czegoś»
4. «odwzorowanie figury na płaszczyźnie lub innej powierzchni»
5. «punkt przecięcia prostej rzutującej z płaszczyzną»
6. «narysowany w skali przekrój czegoś»
7. «część większej całości: porcja, rata lub etap»
8. «część ugrupowania bojowego wojsk przeznaczona do wykonania określonego zadania»
9. «u zwierząt: potomstwo pochodzące z jednego lęgu»
10. «zaostrzenie choroby»
• rzutowy
rzut karny «bezpośredni strzał do bramki przeciwnika z ustalonej odległości, wykonywany wówczas, gdy przeciwnik sfauluje atakującego zawodnika na polu karnym»
rzut prostokątny figury «taki rzut figury na płaszczyznę rzutów, w którym proste rzutujące są prostopadłe do rzutu»