stroik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
stroik -ku a. -ka, -kiem; -ków
Słownik języka polskiego PWN*
stroik
• stroikowy
1. zdr. od strój w zn. 1.
2. «ozdoba głowy panny młodej w postaci krótkiego welonika przyozdobionego kwiatami»
3. «ozdoba stołu, wykonana z gałązek i kwiatów»
4. «ozdoba w postaci diademu przybranego wstążkami i kwiatami, stanowiąca część stroju regionalnego kobiet»
5. «dawniej: ozdoba głowy kobiecej w postaci opaski z koronki, jedwabiu itp.»
6. «przyrząd służący do wprowadzania w drganie powietrza zawartego wewnętrz piszczałki lub rezonatora w niektórych instrumentach»
• stroikowy
