Oddzielenie przyrostka od rdzenia nie zawsze jest łatwe, a w wielu wyrazach bez wiedzy językoznawczej wręcz niemożliwe. Dlatego dopuszczalne jest, choć uznane za gorsze, przenoszenie wyrazów nieuwzględniające podziału morfologicznego. Zawsze jednak, gdy granica ta jest czytelna, przenosimy grupę spółgłosek należącą do przyrostka, oddzielając ją od rdzenia, np. krakow·ski, krat·ka, słow·nik, sprzątacz·ka. Podobnie też wskazane jest oddzielać wszystkie wyraźne całości znaczące w obrębie wyrazu, np. tablicz·ka (por. tablica) i w związku z tym też: tablicz·kowy (przyrostek -owy), gdyż wyraźnie wyodrębnia się rdzeń tablic(a).