Czad to potoczna nazwa tlenku węgla, trującego gazu, od którego można zaczadzieć, ponieważ

go nie czuć i nie widać. To także woń spalenizny, która – choć nieprzyjemna – nie jest tak niebezpieczna. Najnowsze znaczenie tego słowa dotyczy muzyki rockowej, określanej jako czadowa lub czaderska, a z muzyki przeniosło się na inne sfery jako potoczne i pozytywne określenie niemal czegokolwiek, por. „Posiadanie dziecka jest czadowe”, „Znalazłam taką oto przemiłą grę. (...) gra jest czaderska” (cytaty z prasy i z internetu). We wszystkich tych użyciach czad ma pochodzenie słowiańskie, inaczej niż czat, z angielskiego chat, czyli pogawędka internetowa. „Czadowy czat” można znaleźć w internecie tysiące razy: „rozmowy, randki, zabawa, relaks, podryw...”.