DŹWIGNIE
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... przeciągnęła się leniwie.
- Trzeba - poderwał się, chwycił mocno za dłonie, dźwignął z piasku.
Trzymając się biegli po uklepanym, wylizanym do czysta... - ... co najpiękniejszą
bywa tuż przed przemianą, która ma ją zgasić. Dźwignął nawet zżółkłą drżącą
dłoń i pogładził ciemne warkocze szczebiotki. Ośmielony... - ... radca wolałby nie oglądać jego podnoszenia się z udeptanej ziemi. Dźwignął się wreszcie, radca zobaczył go nagle na tle księżycowej tarczy...
- ... trzepocą, wzbijają się chmurą...
- Tak. Skończone - mówił doktor.
Martę ktoś dźwignął z ziemi, poznała twarde palce Pawła - "patyki, patyki" - wsparła się...
- ... Widać naszło dość widzów i pora była na występ. Kriszan dźwignął się niechętnie, żona podawała mu kurtkę, objąwszy zasunęła zamek błyskawiczny...
- ... Przez chwilę nie był pewien, czy zdołają
unieść ciężar ciała. Dźwignął się
podpierając rękami. Nie czuł żadnego osłabienia,
uczynił krok. Wszystko... - ... też ograniczy swobodę - rzucił niby od niechcenia.
- Informacja pierwszorzędnej wagi - dźwignął się ambasador. - I wy mi dopiero teraz o tym mówicie... - ... ja będę pić? Przecież nie usiądę sama.
Więc podskoczył i dźwignął ją do pozycji siedzącej. Potem, przerażony własnym zuchwalstwem, przycupnął na... - ... nie dając mu
spocząć. Dominikanin milczał zadumany. Tymczasem chory niepostrzeżenie dźwignął
się na nogi, a podszedłszy kilka kroków, gdzie stał Casus... - ... nim, podziwiając jego wielki,
wspaniały łeb, wilk ostatnim widocznie wysiłkiem dźwignął
się i wbił mi kieł, ostry jak sztylet, w prawe... - ... go ciągnęło i odpychało na przemian: "Zamoroka jakaś" - westchnąłby ojciec.
Dźwignął się wreszcie - "na pochyłe drzewo kozy skaczą!" - i ruszył do... - ... rozpaczy, jakim jęknęli wszyscy gracze drużyny nieprzyjacielskiej, spowodował, że Stacho dźwignął zwieszoną nad brukiem głowę i nie przestając ciągnąć, obserwował z...
- ... wójtowie swych wsi - asystowali czynnościom komisji.
Z tego właśnie grona dźwignął się, ostro odstawiając stołek, pan Czartkowski.
~ Otóż, co najważniejsze! - zwrócił... - ... to sobie, i odkrył w sobie to samo pragnienie, i dźwignął się, i pocałował najpierw jeden, potem drugi pulchny pośladek, i...
- ... z niej znak rozpoznawczy uczonego; przed odejściem, wytężywszy wszystkie siły, dźwignął jedną z pobliskich płyt skalnych i przykrył nią skalny grobowiec...
- ... 1909 spadła nań katastrofa, z której się już nigdy nie dźwignął. W tym właśnie roku uciekł z Polski na zachód niejaki...
- ... język. Nie mógł nim poruszyć, zupełnie jakby był kawałkiem drewna. Dźwignął się wreszcie i poszedł do kuchni w poszukiwaniu czegoś do...
- ... ciebie, przeklętego, pójdziesz badziać się na ulicę, zobaczysz, niewdzięczny. Polek dźwignął się, usiadł na pościeli, próbując zebrać myśli.
- Boże ty, mój... - ... zupełności wystarczyło do wyrażenia niemej prośby.
- Moje kontakty z wojskiem - dźwignął się niespiesznie - nabrały ostatnio jednostronnego charakteru. Nie jest pani zatroskaną... - ... zabudowania folwarczne, odnowiony dom, odtworzony inwentarz, uprawione pola
- wszystko to dźwignął z ruiny niczym scenograf wznoszący dekorację do nowej odsłony sztuki...
