drażnić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... pieszczotami na kilka minut. Po trzech takich rundkach kuszenia i drażnienia się, jęczał jakbym go obdzierała ze skóry i błagał, żebym...
- ... i wybuchł pod innym autem. Franciszek Ferdynand nie zrezygnował z drażnienia bosą nogą grzechotnika: zaraz po wizycie w ratuszu tym samym...
- ... włosowatych jest regulowana odruchowo. Zwężenie ich można uzyskać np. przez drażnienie włókien nerwowych współczulnych lub działając takimi substancjami, jak adrenalina i...
- ... się powstrzymać od wyrażania swojego, choć wiem, że niepotrzebnie go drażnię, że tu już nie chodzi o poglądy, a o to...
- ... z własną stratą.
Teraz zmiatajcie stąd. Do widzenia!
Już nie drażnijcie mi podniebienia.
Idźcie prosto przez polanę,
A ja o suchym... - ... literatów, poetów, dziennikarzy, robotników, biedaków, bezrobotnych, włóczęgów, żebraków i pederastów... Drażnili go również rudowłosi, zbyt niscy i zbyt wysocy, i wszyscy...
- ... co roku na drzewach
niewidzialne nożyce wiosny
*
tyle niezbędnych zajęć
drażniliśmy srebrną skórę rzeki
uczyliśmy płaskie kamyki latania
CO ROBILIŚMY W... - ... Salisz leżał tak jakiś czas, ale bezruch też męczył i drażnił. Usiadł więc; płatki czarnego śniegu migotały pod powiekami, głowa dziwnie...
- ... i tyle, wszyscy mnie odpychali w jakiś sposób, denerwowali, śmieszyli, drażnił mnie ich zapach, a kiedy właziłam z którymś do łóżka...
- ... do kuchni. Zamknęła za sobą drzwi od alkowy, aby nie drażnił go zapach unoszący się z garnka.
"Też komediant, w samą... - ... kompromisy i układy. Można się czasem zastanawiać, po kiego grzyba drażnił i krytykował "wielkich" jego czasów? -Ważniejsza była prawda.
A może... - ... tym skuteczniej odwrócić moją uwagę.
Ten ustęp zawsze Widmara ogromnie drażnił. Jak można było być tak zarozumiale głupią! Kobiety nie posiadają... - ... ile pamiętała z książek, chyba właśnie tak. Stary, bezzębny służący drażnił ją coraz bardziej. Gdyby wiedziała, że stryj umarł, darowałaby sobie...
- ... tego tytułu należnych mu, jego zdaniem, przywilejów. Był nieznośny i drażnił wszystkich do tego stopnia, że umykali przed nim, gdy tylko...
- ... obrócony plecami do wnętrza stajni. Niecierpliwie kręcił palcami młynka. Borowski drażnił go, a może istotnie nie mógł oderwać się od konia...
- ... się wersji o swojej chorobie. Widok brata - tak dawniej miły - drażnił ją nad wszelkie pojęcie. Wszystko, co Władyś mówił i robił...
- ... Tak... Jego szloch dochodził nawet do uszu Zygmunta i trochę drażnił.
Nieco dalej, przy grobie, na którym leżał wieniec z pozłacanymi... - ... sąsiada dobrodzieja" - uczuł nagle napływającą skądś nieokreśloną gorycz, której posmak drażnił dokuczliwie... Z pewnym chłodem, z ociężałą a szorstką niechęcią myślał...
- ... potępionej duszy Alfreda Jarry. Ale śmieszny także Jarry, który - umierając - drażnił Pana Boga wykałaczką od zębów... Od idei diabła nie może...
- ... drzewnego pyłu. Ten pył, jak się dłużej postało na placu, drażnił oczy i gardło. Stróż odludek wychodził od czasu do czasu...
