nieodwołalny
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... ciśnieniu rozmaitych "zaszłości" - Heidegger nie uważa ciężaru owych "zaszłości" za nieodwołalny, ale też nie lekceważy go i nie sprowadza do zera...
- ... wtedy jest tak jasne!
I jak łatwo wydać wtedy sąd nieodwołalny.
Prosta uczciwość człowieka, który chce być sprawiedliwy, wymagałaby
czasu, namysłu... - ... moje, nad jego życiem podobnie jak i nad moim zawisł nieodwołalny wyrok. Męczył się. Wchodząc na najmniejsze wzniesienie oddychał ciężko, chwytał...
- ... się ludziom, którzy wypełniając codzienne obowiązki nie zwracają uwagi na nieodwołalny kres swej krzątaniny. Śmierć wypełniła moje myśli i tym razem...
- ... jeszcze, graniczącą ze zdumieniem, z niedowierzaniem nieomal, ów jedyny i nieodwołalny strach, jaki ogarnia człowieka, gdy musi sobie naraz uświadomić, że...
- ... dużo korzyści
- odpowiada spokojnie i opanowanie, prawie uroczyście, jakby ogłaszał nieodwołalny wyrok.
- Nieprawda, Stefan nigdy nie dbał o siebie.
Choć był... - ... granice flirtu, może oczarowania, czysta przyjemność dla samej przyjemności, bez nieodwołalnych długów i uczuciowych zobowiązań. Oczywiście żal, gdy się to kończy...
- ... pokoju i zaraz wyszedł zamykając za sobą drzwi ruchem tak nieodwołalnym, iż Kazimierz uznał los swój za przesądzony.
Czas upłynął długi... - ... istnienie, moje i świata, nie jest odpowiedzią, lecz pytaniem, nie nieodwołalnym stwierdzeniem, lecz wyzwaniem szukającym racji, nie pewnością kamienia, lecz niepokojem...
- ... pamiętać o jednym: przybicie przez aukcjonera ceny jest równoznaczne z nieodwołalnym zawarciem umowy kupna-sprzedaży z wszelkimi wynikającymi z tego prawnymi...
