osobliwy
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... i ich cieniami. Ale i tak nie ulegało wątpliwości, że osobliwa, zamglona w szczegółach formacja nie jest tworem geologicznym.
Miasto... - pomyślał... - ... wyraźny refleks dyskusji toczonych w kręgu jenajskim).
Po czwarte wreszcie, osobliwa istota francuskiej tragedii tkwi według Schlegla nie tylko w formie... - ... czy z pamięci wywoływała swego ojca. Powinna mnie była `ostrzec osobliwa tonacja głosu w tym okrzyku, ale w radosnym uniesieniu nie...
- ... wielkim złomem, usłyszał nadciągający z dali ciężki pobrzęk chmury. Rzecz osobliwa - wcale się nie przeląkł. Jego stosunek do niej uległ w...
- ... się wyłącznie do czynników natury psychologicznej, traktującymi ruch anarchistycvzny, jako osobliwa postać zbiorowej dewiacji (C. Mills), wyalienowania z różnych klas społecznych...
- ... trudno ich muzykę określić jednoznacznie, bo to, co grają, to osobliwa mieszanka brzmień klubowych, funku i trip hopu.
Stawkę uzupełnią artyści... - ... tak - odparł konduktor, patrząc na niego dziwnie. - I rzut kowadłem.
Osobliwa odpowiedź zaskoczyła Lesia do tego stopnia, że niedbale podrzucany młot... - ... co ptak? - Przysiadł szukać perły w jęczmiennej plewie - odparł ksiądz.
- Osobliwa filozofia. Ale pokaż no, b racie, tętno.
Chaim przystawił kciuk... - ... katolicką, a w każdym razie młodzież poszukującą. Pozycja Królewca była osobliwa: Prusy jako lenno polskie były na tyle związane z Rzecząpospolitą...
- ... refleksji tych zwierzeń... obie strony zharmonizowały się - odbywała się dość osobliwa osmoza. Korzystaliśmy z tej wstępującej energii... Zaczynało świtać... Nagle przyszło...
- ... obecny w takich przeświadczeniach jakiś zdumiewający element przyzwolenia albo jakaś osobliwa korespondencja z aurą przyzwolenia, w której działał dyrygent. Nie była...
- ... W drodze wiodącej na pastwisko przyłączyła się do trzody jakaś osobliwa krowa. Sierść miała gładką i białą jak śnieg. Koniec ogona...
- ... się nostalgicznego spojrzenia ku przeszłości. Nostalgia Herberta jest, zresztą, dosyć osobliwa, nacechowana maksymalną powściągliwością. Powiedziano nader trafnie o Różewiczu, że jego...
- ... ogromnie!
Król:
Niech kot się zbliży do mnie,
To sprawa osobliwa.
Ochmistrz:
Chodź, kocie, król cię wzywa!
Kot:
Ja jestem Kot... - ... względem swej roli, do formułowania tzw. regulującej definicji terminu nieostrego. Osobliwa to jednak definicja, zarówno co do swej postaci, jak też...
- ... przecież wcale nie jest oczywista, raczej - w swej ostentacyjnej symetrii - osobliwa! O Ferdydurke będę teraz mówić i mówić, może więc byłoby...
- ... obie pod ręce i zaprowadził do stołu.
- Chwila jest tak osobliwa, że warto ją uczcić kielichem wina.
Wina jednak nie było... - ... Antku z noweli Prusa.
- I cóż to był za aforyzm?
- Osobliwa przestroga przed nazbyt ciężką pracą.
- Mnie chodzi o to, co... - ... że Michał też jest zainteresowany w kontynuacji tematu, jakby ta osobliwa szczerość opiekunki była rodzajem drzwi, przez które może wejść ze...
- ... na przykład "należały kiedyś do pewnej dziewczyny z Monachium"). Ta osobliwa i przebiegła aktorzyca omota Fryderyka i będzie próbowała nakłonić go...
